vrijdag 25 maart 2022

Vijftig uur één met de natuur

Na storm Eunice komt de zon. Er op uit! Tussen omgeblazen sparren vind ik een beschut plekje voor m'n bivak. De tarp blijft in de tas want het blijft waarschijnlijk droog.  

Wat ik nodig heb is dichtbij. Drinkwater haal ik uit plassen. Wel eerst koken!!! Ik doe dit in mijn DIY bushcooker van conservenblikken (zie ander artikel in dit blog: maak een brander van conservenblikken). Ik stook met takhout dat maximaal pink dik is. Ik breek de onderste afgestorven takken af van bomen voor zover ik er bij kan. Deze zijn gedroogd door de wind. Brandhout rapen van de grond is not done, want dit is altijd vochtig in dit jaargetijde met bijgevolg een niet gewenste rokerige stooksessie. 

Voor m'n groente ga ik verder weg. Tijdens het struinen door bos en veld pluk ik brandneteltoppen en daslook, een zeldzame soort. Er staat genoeg om een stuk of acht blaadjes van te oogsten, genoeg om mijn avondeten mee te kruiden. Gevoelsmatig weet ik dat deze hoeveelheid geen negatief effect heeft op het voortbestaan van de populatie, want ik volg deze al een jaar of drie en zie de omvang alleen maar toenemen. 

Op dag één eet ik rijst-pompoensoep (met een zakje cup a soup als basis) en op dag twee pittige linzensoep. Ik maak steeds meer dan ik nodig heb voor m'n avondeten. De left over is het ontbijt voor morgen.   

Voor de rest: veel struinen en de zintuigen openen! 


Minimalistisch en praktisch. Slapen en koken. 
Ik vind het Prachtig! 


Koken in de DIY bushcooker, een low profile 
alternatief voor kampvuur. De cooker vraagt 
daarnaast minder brandstof en er is minder 
rook (tenminste als je brandhout droog is!). 
Twee takken onder de cooker voorkomen een 
schroeiplek op de grond. 
Deze opstelling is snel geïmproviseerd.


Brandhout wordt kooltje en kooltje wordt as. Als het afgekoeld
is strooi ik het op de grond en veeg het in de humuslaag. 
Niemand vindt er iets van terug.
Leave no trace.   


Water uit plassen wordt drinkbaar na koken. Dit is geen rook
maar waterdamp. 


Na de storm ligt de grond bezaaid met afgewaaide takken. 
Ik maak er een bushbed van. Ik slaap in een M90 bivakzak 
van defensie en stop er mijn kortste, dunste 
Therm-a-Rest in (vergelijkbaar met het huidige model 
ProLite S van datzelfde merk). Ik slaap in de arctische 
slaapzak van defensie. Deze foto is na één nacht slapen. 

 
Alles in en op de rugzak. Een 45 liter Berghaus
MMPS met zijtassen van een Berghaus Atlas.
Achterop de arctische slaapzak van defensie.
Bovenop de Therm a Rest. Bij elkaar weegt het
net over de 13 kilogram, met o.a. gedroogd eten, 
800 ml. water, verrekijker 8x32, thermokleding
en accessoires. De rugzak is tegelijk mijn
dag rugzak, de zijtassen rits ik dan af. 


Label van de arctische slaapzak. Misschien overdreven
om deze mee te nemen want de temperatuur 's nachts
is slechts rond het vriespunt. Ik had ook mijn buitenslaapzak
van het modulaire systeem van defensie mee kunnen nemen. 
Een voordeel van de arctische slaapzak is de kraag rond
je nek die aangesnoerd kan worden waarmee 
de opgewarmde lucht in de slaapzak blijft mocht je
je eens omdraaien 's nachts. Heerlijk comfi!

 



Een dode meerkoet. Er zit nauwelijks vlees op de borstkas.


Een kerkuil vliegt weg uit de hoogzit van een jager als ik het
laddertje beklim. De uil laat een braakbal voor mij achter.
Kenmerkend is de zwarte kleur en het glimmende laagje.



Een Ferrari rode drol. Als je goed kijkt zie je dat er gegeten is
van rozenbottel. Maar van welk dier is dit? 



Groeten uit het bos!





Geen opmerkingen:

Een reactie posten